Jumat, 14 Maret 2008

ketemu calon bojo

sak suwene setahun aku mulang, neng sekolahan liyane. wektu iku aku mulang telung sekolahan. neng sekolahan sing ketelu aku mulang matematika, dipercoyo mulang kelas loro. wektu iku aku isih galak-galake.

Selasa, 04 Maret 2008

bacutane

sakwise aku pisahan (walah koyo wong cerai wae) banjur aku malyu neng kuto iki, mergo diusir bapakku kon ndang golek gawe. wis sepet netrane ndelokke aku neng ngomah mung kluntang-kluntung ra nggenah, malah melu-melu nyambut gawe nguli. bapakku tambah le ra seneng.

tekan kene aku melu manggon neng nggone pak likku. jenenge wong nunut yo kudu gelem nandangi gawean opo wae.

cekak- ing crito, aku banjur entuk gawean mulang neng sekolahan Muhammadiyah. aku dipercoyo mulang fisika. pas wektu kuwi ana pelatihan sing kudu tak eloni sak suwene rong minggu manggon neng Bandung. mongko aku durung pernah sepisan wae dolan-dolan neng bandung, alhamdulillahe tekan nggone.

Sak rampunge pelatihan aku terus mulang pelajaran fisika, padahal mbiyen ndek aku sma blas ra mudeng fisika. tur sak jane aku wegah dadi guru. mergo opo, mergo aku ra isoh mulang, ra isoh ntransfer ilmuku nyang wong liyo opo maneh yen aku isohe otodidik, blas tambah ra ngerti kudu awit soko ngendi lehku arep nerangke menyang bocah-bocah. ning piye maneh tak lakoni wae, suwe-suwe mengko rak yo lanyah.

setahun aku mulang neng sma, karo kepala sekolah smp muhammadiyah aku kon mulang matematika kelas telu, ra baen-baen, ketar-ketir rasane matematika di-UN-ke tur durung ono pengalamanku ngenani soal-soal UN smp. tak lakoni lan ndilalhe tauh pertama aku mulang metmatika sing ora lulus mung wong 10 soko 150 murid. bejo tenan.

nganti tekan saiki aku isih dipercoyo kon mulang matematika kelas 3 smp malah ditambahi fisika kelas siji, loro, lan telu.

dho dongak-dongakno lehku mulang dadi amal soleh.

Minggu, 17 Februari 2008

aku kasmaran

bener-bener aku lagi kasmaran, dudu karo wanito, priyo utowo rondo. aku kedanan karo iki, donyo kang ra nyoto. awite setengah taun kepungkur. kepengenku nulis ae utowo uthek-uthek opo wae ben katone apik (nanging yo ra isoh apik, la wong utekku dedel). nganti anak lan bojoku wae koyo-koyo tak kalahke, mung tak nggo nuruti kekarepanku iki. luwih-luwih aku ngene iki ra kudu mbayar, alias gratis, paling-paling urun duwit nggo tuku kopi lan udud. eee malah nyasar entuk kenalan randa ayu, alim sih nom. umpomo aku rung duwe bojo ra nolak aku yen deknen gelem karo aku. gandeng aku wis duwe bojo yo wis nggo konco wae malah tak anggep mbakyu, mumpung ae aku kawit cilik ra duwe mbakyu.

pancen tenan donya sing iki ngangeni.

patang tahun kepungkur

sewu sangangatus sangangpuluh pitu
aku lan kowe ketemu
ono ing swasono kang kepekso
mergo aku lingsem

banjur ora nyono
aku lan sliramu dadi tresno

enem taun suwene
aku lan sliramu gayut katresnan
podho ra kuwat ngampet pepisahan
yo beno mung sedelo

nanging...
opo sing tak impekake endah
kanyatane pait
ngluwihi brotowali

taun rongewu telu
ono ing lincak ngarep omahmu
kaseksen deneng tibone banyu udan
lan ademe kahanan

kowe njaluk pisah
pedhot katresnan
sak lawase

sak iki wis patang taun lawase
aku lan kowe pisahan
tanpo kabar tanpo warto
dadi koyo memungsuhan

rosoku

yen wis linsir wengi
tansah katon gambarmu
mlaku-mlaku sak jroning pikirku
tansah gawe runtiking atiku

ra isoh tak sirnakake
yo pancene aku tresno sliramu
tak pujo-puji esuk klawan mbengi
tak impi-impi dadiyo sanding uripku

roso wegah awak iki
roso lungrah rogo iki
roso sepi jiwo iki
yen sedelo wae ra ketemu sliramu